Sabina Sadecka
30 września 2024, 17:00
3 h zegarowe wiedzy i praktyki
Czasami najgorsze, co przychodzi do nas wraz z traumą wydarza się dla nas po traumie. Jedną z najbardziej przytłaczających konsekwencji traumy są stany ekstremalnego potraumatycznego pobudzenia przy równoczesnej minimalnej możliwości samoregulacji ich. To zupełnie tak jakby nasze ciało nieustannie walczyło o przetrwanie, w okolicznościach, które nasz umysł interpretuje jako zupełnie bezpieczne. Niewiele jest stanów psychofizjologicznych równie wyczerpujących i budzących poczucie bezsilności – zarówno u osoby, która tego doświadcza, jak i u psychoterapeuty, – jak stany ekstremalnego potraumatycznego pobudzenia (w nurcie Somatic Experiencing stan ten nazwano GHIA, global high intensive activation).
- pobudzone bywa całe ciało (nie ma przestrzeni spokojnych, neutralnych, wolnych od pobudzenia);
- ekstremalne pobudzenie wzbudzane jest najmniejszymi bodźcami wyzwalającymi i rozlewa się po ciele w mgnieniu oka;
- brak jest dostępu do stanu wyregulowania, spokoju, „osiądnięcia” układu nerwowego;
- układ nerwowy u tych osób jest stale przeładowany, wystarczy zatem iskra, by rozpalić stan ekstremalnego pobudzenia;
- stany wewnętrznej dezorganizacji i chaosu, uczucie terroru lub wściekłości, dezorientacja eskalują do granic wytrzymałości („zaraz oszaleję”);
- dyskomfort i lęk wywołują zarówno stany pobudzenia („lęk przed lękiem”), jak i spokój, błogość i relaks;
- występuje wiele objawów o charakterze psychosomatycznym (niezaopiekowane symptomy przechodzą w syndromy).
- potencjalne źródła stanów ekstremalnego pobudzenia (rodzaje traumy prowadzące do GHIA);
- pierwotna i wtórna aktywacja w stanach ekstremalnego pobudzenia – charakterystyka, triggery (bodźce wyzwalające), sposoby pracy;
- filozofia i pragmatyka psychoterapeutycznej pracy ze skrajnym hiperpobudzeniem, techniki top-down i bottom-up
- techniki centrowania gruntowania i wyregulowywania zainspirowane Somatic Experiencing i podejściami neurobiologicznymi.
