Zapraszam Was do wyjątkowego odcinka, w którym przyglądam się traumie i jej konsekwencjom z lotu ptaka. Analizuję w niej zagrożenia i zawężenia, jakie trauma w nasze życie wnosi, ale też wszystkie egzystencjalne zaproszenia do rozwoju, jakie przychodzą do nas wraz z traumą.
Przekonuję Was w nim do zmiany perspektywy w patrzeniu na traumę i spojrzenia na nią nie tylko, jak na życiową blokadę, ale też katalizator do niezwykłych życiowych zmian. Trauma – widziana w taki sposób – jest okazją do m.in. rewizji swoich wartości, rekonstrukcji swojej tożsamości, zaproszenia do ekspansji, koherencji, celebracji i życia pełnego łagodności.
Odcinek powstał we współpracy z wydawnictwem Laurum, wydawcą wspaniałej książki “Trauma. Punkt zwrotny” Jima Rendona, książki o rozwoju potraumatycznym.
W tym odcinku opowiadam Wam o tym:
- że traumy nie warto ani ignorować, ani bagatelizować;
- co robi nam codzienny i regularny kontakt z mrokiem życia i jaką postawę wobec tego mroku przyjąć;
- co dzieje się z układem nerwowym terapeuty w trakcie pracy z traumą;
- jak zadbać o siebie podczas swojej pracy i jak uwolnić energię w pracy z traumą;
- że trwonienie czasu to ważna umiejętność terapeuty traumy :).
Odcinek powstał we współpracy z Wydawnictwem Uniwersytetu Jagiellońskiego, które wydało ostatnio wspaniałą książkę Babette Rotschild “Wsparcie dla wspierających”.
W tym odcinku opowiadam Wam o tym, że:
- trauma odgradza nas od innych ludzi;
- przytłoczenie rozregulowuje nasza neurocepcję, a bywa też i tak, że blokuje jej naturalny rozwój;
- odrętwienie ciała może sprawić, że stale popełniamy te same błędy;
- bezruch nigdy nie oznacza zgody;
- trauma relacyjna wpływa na naszą matrycę bliskości;
- praca z głosem i mięśniami może wpływać pozytywnie na nasze relacje z innymi ludźmi.
Wspomnianą w odcinku recenzję książki Holly Richmond znajdziecie .
Odcinek powstał we współpracy z wydawnictwem GWP, z okazji wydania przez nie książek Holly Richmond “Odzyskać siebie. Pozytywny poradnik dla osób, które doświadczyły traumy seksualnej.” i Eriki Shershun “Uleczyć traumę seksualną. Umiejętności somatyczne pomagające odzyskać bezpieczną relację ze swoim ciałem, stawiać granice i wzmacniać rezyliencję.”
W tym odcinku opowiadam Wam o tym, że:
- nasze mózgi są uzwojowane pod relacje i więzi
- każda trauma potrzebuje kojącej obecności drugiego człowieka i rezonansu z innym, zaufanym układem nerwowym;
- uczynienie ze zdarzenia traumatycznego sekretu sprawia, że nie zdrowiejemy;
- przymus opowiadania odtwarza straumatyzowanie;
- wspomnienie traumatyczne musi odnaleźć swój chronologiczny porządek, byśmy mogli zyskać zdrową teraźniejszość i przyszłość.
Wspomniany w odcinku artykuł dostępny jest .
Odcinek powstał we współpracy z wydawnictwem PWN, z okazji wydania przez nie książki “PTSD. Co każdy powinien wiedzieć” autorstwa Barbary Rothbaum i Sheili Rauch.
W tym odcinku opowiadam Wam o tym, że trauma serwuje nam wewnętrzne wyjałowienie, a różnorodność jest tym, co stanowi antidotum na to wyjałowienie. O zawężonym reagowaniu na świat i o terapii, która nie jest terapeutyczna. O lęku przed żywotnością, o emocjonalnym klinczu i o kosztownej przewidywalności naszego życia. O tym, jak nasza straumatyzowana część dyktuje nam warunki naszego życia.
Odcinek “Trauma, utknięcie i odzyskiwanie sprawczości” powstał we współpracy z GWP, które wydało ostatnio książkę Russa Harrisa “ACT skoncentrowana na traumie”.
W tym odcinku rozkładam na warstwy i części pierwsze temat życiowego utknięcia po traumie i nie tylko.
Omawiam to, jak unikanie bólu krótkoterminowo daje ulgę, a długoterminowo serwuje nam egzystencjalną dezintegrację i jeszcze więcej bólu. Rozmawiam z Wami o tym, jak to się dzieje, że stale lądujemy w życiu w tym samym punkcie. Zachwycam się akceptacją (nie kapitulacją!), różnorodnością, Irwinem Yalomem i oczywiście Russem Harrisem.
Mimo że nie uczę już terapii ACT, pozostaję z jej literaturą cały czas na bieżąco. Zachęcam Was do posłuchania podcastu i zapoznania się z książką “ACT skoncentrowana na traumie”.
Razem z moją gościnią, psycholożką i terapeutką traumy, Katarzyną Rawską rozmawiamy w tym odcinku o pierwszej sesji terapii (traumy). To rozmowa, w której jest i struktura i chaos, jak to właśnie na pierwszej sesji psychoterapii bywa :). Jest w niej m.in. o tym:
- kiedy naprawdę zaczyna się terapia (i czemu już w poczekalni, a nawet dużo wcześniej) i czemu wszystko może stać się treścią terapii (nawet pomylenie adresu);
- jak wybierać psychoterapeut(k)ę dla siebie;
- że terapia to proces aktywny dla obu stron;
- że jest nas więcej niż nasz wstyd;
- że w terapii ma być bezpiecznie, ale nie za bezpiecznie (Pat Ogden);
- że niektóre reguły w terapii to reguły naszego zwykłego życia, ale są też i reguły zarezerwowane tylko do świata terapeutycznego;
- że kontrakt terapeutyczny może się różnić w różnych nurtach;
- że nie wszystko w terapii wydarzy się od razu.
Katarzynę Rawską znajdziecie . Jej artykuły zaś przeczytacie .
Chciałabym, by wiedza o naturalnych mechanizmach zdrowienia po traumie trafiła do jak najszerszego grona odbiorców. Nagrałam dla Was tę rozmowę – tym razem o traumie i uzależnieniu.
Zapraszam Was do twórczego posłuchania!
Rozmowy o traumie i uzależnieniu:
- o tym, że nie jesteśmy czystą kartą i nieuświadomione pamięciowe zapiski mogą wpływać na nasza skłonność do uzależnień;
- o różnych odcieniach uzależnień;
- o autoalienacji, która łączy straumatyzowanie i uzależnienia;
- o rdzennym zawstydzeniu tym, kim się jest i jakie są dla nas tego konsekwencje;
- o tym, że dla dziecka to ono jest złe, a nie środowisko, które je zawodzi;
- o szukaniu uzdrowienia poza sobą;
- o identyfikacji opartej o dumę i opartej o wstyd i ich nierozerwalnym powiązani;
- o tym, co się dzieje, gdy nie możemy iść zaplanowaną przez nasz umysł ścieżką.
- o odrzuceniu i śmierci i dlaczego to może być bardzo zbieżne;
- o uzależnieniu od uwodzenia;
- o dążeniu DO i dążeniu OD, które jest równie ważne w zdrowieniu.
Rozmowy o traumie i wybaczeniu:
- o syndromie sztokholmskim;
- o wybaczeniu jako przejawie sprawczości i o wyborze;
- o wybaczeniu z perspektywy dojrzałości vs wybaczaniu deklaratywnym;
- o tym, gdzie kierujemy uwagę w sytuacji przemocy (czy na siebie czy na sprawcę);
- o tym, dlaczego po przerwaniu relacji przemocowej nadal sprawdzamy, co się z naszym byłym partnerem/partnerką dzieje;
- o konieczności opłakaniaza kończonych relacji (nie tylko tych dobrych);
- o tym, że łatwiej zakończyć tam, gdzie udało nam się spotkać;
- o zaabsorbowaniu, które pozwala mi uniknąć przeżycia żałoby;
- o wybaczeniu, które nie jest tylko słowami, jest doświadczeniem wszystkich warstw naszej psychiki;
- o poszerzaniu szerokości naszego życia;
- o psychofizjologii życia w gniewie;
- o pisaniu i odpisywaniu na terapeutyczne listy.
Rozmowy o traumie seksualnej:
- o tym, że trudno zacząć o traumie seksualnej rozmawiać i żeby nie dać się temu pochłonąć.
- o zablokowaniu i rozmontowaniu poczucia bezpieczeństwa.
- o tym, że zawsze jest jakieś dalej.
- o nienadawaniu adekwatnego znaczenia swoim seksualnym zranieniom.
- o defragmentacji przeżycia traumatycznego i wewnętrznym pomieszaniu.
- o czuciu się nieswojo ze swoją własną energią i z przyjemnością.
- o asymetrii, w której dzieje się przemoc i uprzedmiotowieniu.
- o wirze traumy, który nas wciąga.
- o Esther Perel.
- o użyciu energii własnej złości.
- o mieszczeniu ambiwalencji jako procesie terapeutycznym.
- o niemówieniu o traumie eufemizmami.
Rozmawiamy w tym odcinku z Wandą Wasilewską:
- o tym, jak nie przeszkadzać ciału i psychice w dochodzeniu do siebie po traumie;
- o sekwencji traumy (przed, w trakcie i po traumie);
- dlaczego to, co się wydarza po traumie jest czasami gorsze niż sama trauma (i roli więzi “po”);
- o roli przywoływania postaci chroniących po traumie;
- o lekach w stanie szoku;
- o rozładowaniu energii “wpakowanej” w nasze ciało przez zdarzenie traumatyczne;
- o tym, dlaczego udana ucieczka walki lub ucieczki jest tak ważna dla łagodniejszych konsekwencji traumy;
- o mówieniu o traumie (i równocześnie o nie zmuszaniu do mówienia o traumie);
- o zyskiwaniu przeszłości przez traumę;
- o potrzebie naturalnej (twórczej) dysocjacji;
- o dokańczaniu niedokończonej reakcji traumatycznej (o tym też napisałam)
W najnowszym odcinku mojego podcastu opowiadam Wam o tym:
- jak to, w jaki sposób myślimy o ciele wpływa na to, jak to ciało traktujemy;
- dlaczego praca z ciałem to trening, a nie deklaracje;
- czym dla naszej psychiki jest napięcie ciała;
- czy istnieją wspomnienia, które uruchamia postawa ciała;
- jakie podłoże może mieć chroniczny ból;
- jak wytężenie kompensowane jest przez zwiotczenie;
- skąd bierze się odrętwienie naszego ciała;
- czemu ruch pozwala metabolizowanie napięcia i traumy;
- że kichanie, ziewanie, wzdychanie, śmianie się, spanie (i nie tylko) służą metabilizowaniu nadwyżki energetycznej, jaką nosimy w ciele;
- jak przeciążenia życia płodowego mogą wpłynąć na to, jak dziś oddychamy;
- co nam robi dźwięk “wuuu”;
- w jaki sposób dotyk i auto-dotyk nas regulują;
- że potrzebujemy rytmu mobilizacji i regeneracji;
- co jest najważniejszym czynnikiem leczącym w nurcie terapii NARM.
A na końcu podarowuję Wam wiersz.
o odcinek podcastu, w którym poznacie konsekwencje traumy, ale też znaki tego, że zdrowiejemy.
To odcinek, w którym rozmawiamy o:
- zawężeniu i utknięciu egzystencjalnym, jakie funduje nam trauma;
- o usztywnieniu, ale też trójwymiarowości i gracji ciała;
- o napięciach i nadmiarze, które kompensujemy sobie niedoborem i wiotkością w innych obszarach;
- o rozpętywaniu skandali, gdy wychodzimy z emocjonalnego zamrożenia;
- o integracji;
- itp. Itd. 🙂
Pięknego słuchania!
W tym odcinku mojego podcastu mówię o tym:
- jak zranienie ze strony drugiej osoby wpływa na nasze funkcjonowanie zawodowe
- jak kultura unikania podtrzymuje konsekwencje naszej traumy
- o tym dlaczego zdrowiejemy poprzez to samo, co nas zraniło (leczymy podobne podobnym)
- o koregulacji
- o łagodnym eksponowaniu na to, czego się boimy
- o ślepocie na konsekwencje traumy i stukilowym plecaku z ciężarami traumy, który nosimy
- o manii w miejscu pracy
- o wyborach, jakich dokonujemy pod wpływem traumy, które wcale nie są nasze.
Rozmowa – podzielona na dwie części – w której opowiadam o tym, co może (choć nie musi) dziać się w układzie nerwowym osoby, która została narażona na traumę wojenną/ traumę uchodźczą. O czym mówimy w drugiej części naszej rozmowy: o pracy psychologicznej z tłumaczem; o pewnej metaforze, która nie sprawdziła się w pracy z mamą z Afganistanu; o tym, czy jest sens w rozmowie dociekać prawdy; o przerywaniu rozmówcy w sytuacji zbyt dużego pobudzenia emocjonalnego jak stabilizujemy i regulujemy układ nerwowy drugiej osoby poprzez rozmowę; o rytmie i zwierzętach i o tym, jak i rytm i zwierzęta pomagają nam zdrowieć; o superbohaterach jako pomocy terapeutycznej; o technice sejfu; o oscylowaniu między trudnym, a zasobem; o roli podsumowania podczas rozmowy.
Rozmowa – podzielona na dwie części – w której opowiadam o tym, co może (choć nie musi) dziać się w układzie nerwowym osoby, która została narażona na traumę wojenną/ traumę uchodźczą. Oto, o czym traktuje część pierwsza mojej rozmowy z Wandą Wasilewską: krajobrazie wewnętrznym osoby z doświadczeniem uchodźczym; roli psychoedukacji w pracy z osobą z doświadczeniem uchodźczym; o żałobie; o traumie kumulacyjnej (czyli o tym, że wcześniejsze traumy nakładają się na traumy późniejsze); o tym, że PTSD nie jest jedyną możliwą konsekwencją traumy; o postawie, którą warto przyjąć pomagając uchodźcom; o robieniu interwencji “z” osobą, a nie “dla” niej.
Odcinek specjalny, nagrany tydzień po wybuchu wojny w Ukrainie. O rezyliencji w obliczu kryzysu, o ugruntowywania siebie i innych i o roli szczodrości w znajdowaniu drogi do siebie, gdy wszystko wokół się wali.
Czym jest trauma, rezyliencja i czy oświadczyny na koncercie Adele mogą dla naszego układu nerwowego być traumatogenne. Pierwsza rozmowa w cyklu “Ładnie o traumie”. Sabinę Sadecką o traumę pyta Wanda Wasilewska.